Ook in 2014 zijn we naar Frankrijk gegaan. Dat was het gevolg van een besluit van vorig jaar. We waren nog niet uitgekeken in Normandië. Ook na dit jaar hebben we alles nog niet gezien. Vraag is wel of we in 2015 voor de derde keer die kant op gaan. Het ligt zeker niet aan dit gebied. Het heeft veel te bieden. Niet alleen de kust, maar ook de natuur in het binnenland is erg mooi. Verder de mooie colour locale van de dorpjes en stadjes. Een andere must is het bezoeken van de "monumenten" ten gevolge van de Tweede Wereld Oorlog.

 

Vanuit Nederland zijn we via Calais en Saint-Vallery-en-Caux naar Honfleur gereden. Allemaal mooie rustpunten in een vakantiereis. Je merkt wel dat het erg druk wordt voor de camperaars. De plekken staan snel vol. Feitelijk is er in het hoogseizoen te weinig ruimte.

Honfleur is altijd een succes om te bezoeken. Vooral als er op zaterdag markt is. De gezelligheid is voelbaar en zichtbaar. De grote hoeveelheid mensen merk je nauwelijks en dat is erg prettig. Een wandeling door het oude stadje doe je beseffen dat het vroeger een rijke havenplaats was. Rijk voor de rijken; armmoede voor de anderen. Je ziet het aan de gebouwen die goed zijn bewaard en gerestaureerd. Eén dag is te weinig om alles goed te kunnen aanschouwen en tot je te laten beleven.

We hebben genoten van een bruiloft. Eerst een luid geclaxoneer in de stad; daarna de parkeerperikelen en het verzamelen van de gasten ( door de zenuwen stak de bruid de ene na de andere sigaret op!) gevolgd door de wandeling naar de kerk. Deze was nog gesloten en het gezelschap bleef wachten op de pastoor. Gaandeweg kwamen nog meer gasten naar de kerk toe. Lekker rommelig en ongeorganiseerd. Iedereen uitgedost op z'n paasbest, maar het spreekwoord "Al geef je een aap een gouden ring, het is en blijft een lelijk ding!" was hier heel vaak van toepassing. Koefnoen had hier een hele act van kunnen maken.

Na Honfleur zijn we verder langs de noordkust gereden. Wat was het er druk. Bij veel plaatsen waren de camperplekken allemaal bezet. We hadden alleen de keuze om of het binnenland in te trekken of verder rijden. We hebben voor het laatste gekozen. Nadeel was wel dat we veel niet hebben gezien. Maar gelukkig krijg je daar weer iets anders voor terug.

Uiteindelijk kwamen we terecht in Port-en-Bessin-Huppain. Een verrassend plaatsje met een haventje. Het was er gezellig druk, maar niet te... Heel veel is er niet te zien. Wel maak je even een wandeling naar de top van een heuvel naast de haven. Vandaar heb je een mooi uitzicht over de plaats en haar omgeving. Na de wandeling zijn we strand opgelopen naast de pier. Wat we toen aantroffen was ongeloofelijk. Een strand vol met zogenaamde "shell"-schelpen. Hele bulten waar je zo over kon lopen zonder dat er breuk optrad. Ook had je daar veel schatzoekers. Op zoek naar hun schat tussen de schelpen.

De volgende dag zijin we terug gereden naar Arromaches-les-Bains. We hadden de vorige dag al gezien dat je hier moest zijn. We hebben boven gestaan bij het museum. Beslist geen gekke plek, maar wel zonder voorzieningen. 
Arromaches is een interessante plaats. Veel herinnert aan WO-II. Je heb daar een mooie museum, maar het mooiste ligt in zee. Duidelijk zichtbaar zijn de caissons die zijn gebruikt om een tijdelijke haven aan te leggen. Het was in die tijd een oliehaven. Ze liggen mooi in de oceaan, maar bij eb kan je er gemakkelijk bij komen. Je ziet dan de inmense afmetingen; de slimme toepassing van iets simpels. Al met al een blijvende gedenkteken uit 1944.
's-Avonds werden wij verrast door een leuk vuurwerk. Bovenop de heuvel was het ergd ruk. Erg veel mensen uit de omgeving die van bovenaf gingen genieten. Want dat was het. Genieten!

In Grandcamp-Maisy hebben we een aantal dagen gestaan. We hebben het dorp doorkruist. Genoten van het kustleven met haar elementen en de mensen die daar aanwezig zijn.
We hebben daar ook een dagwandeling gemaakt naar Pointe du Hoc. Ook daar één groot monument uit 1944. Grote bunkers en betonnen affuiten waar geschut op heeft gestaan. Je raakt ook hier geheel onder de indruk van het inmense wat in WO-II is verzet door een dwaas om zichzelf groot te profileren. Hoeveel ellende de dictator te weeg heeft gebracht. Ook hier vraag je je af waarom niemand hem een halt heeft kunnen toe roepen. Zal hij ooit geweten hebben en gerealiseerd hebben hoeveel gesneuvelde en vermoorde mensen hij op zijn geweten heeft?
De wandeling naar en van Pointe-du-Hoc was erg leuk, maar er zaten wat saaie stukjes tussen. Er was geen hele route meer langs de kust. We moesten bij tijden dus langs de rijweg wandelen. Dat werd dues erg opletten.

Als je in Normandië bent moet je ook Saint Mèr-Eglise bezoeken. Tenminste zo voelt het. Erg beroemd geworden door de parachutist hangend aan de kerk. Uiteraard is de gebeurtenis indringend. Wat zal die man zich machteloos gevoeld hebben toen hij zijn maten zag sneuvelen in hun strijd tegen de Duitsers.
Maar om nu te zeggen dat je iets mist als je er niet bent geweest, nou nee. Je ziet een pop hangen; je hebt er een leuk museum ( een beetje eenzijdig) ; en je hebt het gehad. Je kunt er overnachten, maar de meesten gaan weg omdat er niets is te beleven.

Veel pitouresker is het plaatsje Ravenoville-Plage. Mooi aan de kust gelegen. De schoonheid van dit plekje heeft haar schoonheid te danken aan de rij zomerhuisjes ( kleine hokjes) langs de boulevard. De ene nog mooier geschilderd dan de ander. Allemaal heldere frisse kleuren. Alle huisjes verschillen en zijn zodoende erg aantrekkelijk om te zien.
Grappig was dat er een stel pubermeiden opeens achter ons aankwamen. In schoolengels vroegen ze Elske waar ze haar broel vandaan had. Ze vonden het zo mooi!!! Zij wilden ook graag zo iets. Toen zij vertelde waar de broek gekocht was werd de winkel herkend en liepen ze giechelend weg. Ons in verbazing achterlatend, maar we zagen het komische hier ook in. Ravenoville-Plage een plekje om te bezoeken; verder genieten van het strand; verder is er niets.

Vandaar zijn we naar Saint-Vaast-La Hougue gereden. Daar zijn we een paar dagen gebleven.  Een grappige havenplaats waar je goed kan wandelen. Je hebt er een fort. Deze is soms open, maar je kunt er goed om heen wandelen. Tijdens de wandeling kan je ook bij de zee komen onder aan de voet van het fort. Denk wel aan eb en vloed; het verschil is erg groot.
Vanuit de haven kan je naar een bijzonder eiland. Je gaat er heen met een soort amfibievoertuig. Je rijdt de haven uit totdat je kan varen.. op het eiland vaar je het haventje in en rijdt de kust op. Je moet wel op tijd boeken, want het vaartuig is beperkt in het aantal passagiers. Soms zijn er dagen die al volgeboekt zijn door busondernemingen.

In Barfleur hebben we een poosje gestaan langs de dijknmuur die is aangelegd. Je hebt er geen voorzieningen, maar dat maakt niet uit. Het is een gezellige havenplaats, maar klein! Wij hadden het geluk dat er een soort van visserijdag was. Dat maakte het gezelliger. Hier kwamen we eer ook achter dat restaurants hun keuken niet altijd open hebben. Je kunt hier nergens spontaan om een uur of vijf een vismaaltijd nuttigen. Ze keuken is gesloten. Dat is in Nederland wel anders!
Op de dag dat we verder reden kwamen we langs Gatteville-le-Phare. Klein maar fijn. er was net een rommelmarkt gaande. Wat was dat leuk! Je moet het maar treffen!

Op een zondag kwamen we aan in Cherbourg-Octeville. We hadden hoge verwachtingen. Maar het is een kale havenplaats met veerboten en industrie. Er is wel een binnenstad, maar op deze zondag was alles uitgestorven. Geen mooie boulevard; geen toerisme; geen aantrekkelijkheid om te blijven.

Geheel onverwacht kwamen we terecht in Omnonville-la-Petite. We hebben daar lang gestaan. We hebben genoten van de zee, de mensen, de wandelingen ( o.a. langs de kust ). Dat was echt even vakantie houden. Voor de voorzieningen en boodschappen gingen we tussendoor naar Baumont-Hague. Een centraal plaatsje in deze omgeving. Al het nodige kan je daar krijgen. Dus ... wat wil je nog meer?

Erg mooi vonden we het kleinste haventje ter wereld(?)of alleen in Frankrijk (!). Port Racine is het bezoek meer dan waard. Heel apart hoe de haven is gelegen, maar ook bijzonder hoe ze in de haven omgaan met eb en vloed en daarmee het aanleggen van de bootjes. Bijzonder en kleurrijk. Lokale mensen gaan hier o.a. naar toe om te zwemmen.

Een andere bijzonder haven in deze omgeving is Goury. Je hebt daar het meest westelijke vuurtoren van Normandië. De Duitsers hebben het gebruikt als observatiepost tijdens WO-II. Je hebt daar ook een rescuestation. De reddingsboot kan op verschillende manieren te water worden gelaten. De boot vaart met regelmaat uit om hulp te bieden op zee.

Als laatste hebben we gestaan op Nez-de-Jobourg. Vandaaruit kan je ook gebruik maken van het Douanepad dat langs de kust loopt. Je hebt daar behoorlijke lange wandeltochten, soms over smalle paadjes hoog boven het water; een ander moment langs de vloedlijn.

 

Helaas heeft onze vakantie niet te lang mogen duren. Genoten hebben wij in elk geval.

Normandië is meer dan de moeite waard.